Ölmedim Daha Şiiri - Erman İlkay

Karanlık şehirler tanıdım
Sana benzeyen
Yağmurlar tanıdım
Her çöle en aciz yerinde yağan
Sokak lambalarını tanıdım
Ürkek bakışların çırpınışlarında
İnsanlar tanıdım
Ağlayarak gülmeyi başaran
İklimler tanıdım
Yerli yersiz değişen
Çok uçurumlar gördüm
Atlasam yüksek sendromu yaşatan
Son çırpınışlarını tanıdım oltadaki balıkların
Ve bitmeyecek sürgünler bildim kendimde
Her gidişin bir dönüşü var elbet diyerek
Ne aşklar tanıdım
Senden benden çok ayrılan
Sorunsuz sevgi olmaz dedim
Bak işte böyle belledim
Terk edilişler tanıdım
Sebepsiz bir çok ayrılışlar
Giden sen olunca yükseldiğini gördüm sesimin
Dayanamayacak bir ben tanıdım
Sensizliği hazmedemeyecek bir ben gördüm bende
Seven birini tanıdım kendimde
Senin yokluğunda ağlatmayı tanıdım zorla gözlerimi
Ben de sokak lambaları altında ki ürkek bakışlara özendim kimi zaman
Atlasam acaba sendromunu hissetmek istedim kendimde
Ve atlayıp oradan, bitirmek istedim her şeyi
Yenmek istedim korkuları
Sensiz kalma kabuslarımı silmek istedim bakışlarımdan
Acizliğimden değil ha
Adiliğinden
Ölmekten değil ha
Korkusuzluktan
Seni sevmekten değil ama
Anlatmadan gidişinden
Atladım…..
Şu anda okuduğunda yanıltmasın seni
Ölmeye çalışan bir adamın son çırpınışları bunlar.
Ölmedim daha.

23.01.2007 bodrum……..