Ölmeden Unutturamazlar Şiiri - Niyazi Acı

Sevgilim zalimler seni benden aldılar
Deli gibi seven kalplerimizi ayırdılar
Ne kadarda kötüler bize hiç acımadılar
Seni ölmeden bana unutturamazlar

Sevgilim bari sen unutma beni
Hayatımı sana adadım yakma beni
Bilsen kalbim nasıl istiyor seni
Seni ölmeden bana unutturamazlar


Sen benim kaderimsin sevgilim
Seni hayatımdan bile çok severim
Söyle ben sensiz dünyayı neylerim
Seni ölmeden bana unutturamazlar

Günlerim hep karanlık geçiyor
Karagözlerin aklımdan çıkmıyor
Rüyalarım hayallerim hep seni soruyor
Seni ölmeden bana unutturamazlar

Gözlerim yollarını ızdırapla bekler
Yolun sonunda beni acı ızdırap bekler
Hasretin bende dert üstüne dert ekler
Seni ölmeden bana unutturamazlar

Ömür böylece sürüp gidecek
Belkide yakında ölüm gelecek
Senin sevgin bende hiç eksilmeyecek
Seni ölmeden bana unutturamazlar

Daha ilkokulda başlamıştı aşkımız
Liseye bile gelmeden belaya düştü başımız
Akıyor durmadan çağlayan gibi gözyaşımız
Seni ölmeden bana unutturamazlar

Parça parçamı olacaktı ümitlerimiz
Hep çaresiz ağlayacakmıydı gözlerimiz
Sonunda dayanamayıp çökecekti dizlerimiz
Seni ölmeden bana unutturamazlar

Genç yaşta saçlarım beyazlamış
Mazi anılarında hiç eser kalmamış
Gözlerim hayale dalmış birdaha çıkamamış
Seni ölmeden bana unutturamazlar

Sen benim yaşama hevesimsin
Seni seviyorum gözümün bebeğisin
Bitmeyen hasretinle rüyamı hayalmisin
Seni ölmeden bana unutturamazlar

Gülüşlerin vardı insanı öldüren
Bakışların vardı ağlayanı güldüren
Simsiyah gözlerin vardı dünyayı sevdiren
Seni ölmeden bana unutturamazlar

İkimiz dünyaya umutla bakardık
Tüm gülücüklerde sevgi saçardık
Herkesten mutlu belkide biz yaşardık
Seni ölmeden bana unutturamazlar

Niyazi bu şiiri yazdı çünkü içinden geldi
Hayatta birkere sevdi oda burnundan geldi
Buna sebep taş kalpli dünya malına tapanlardı
Seni ölmeden bana unutturamazlar…………!