Ölmeden Duy Sesimi Şiiri - Ayşe Vanlı

Ben aşkın hoyratlığında çırpınırken
Sen mutlu musun,oralarda söyle?
Cehennem ateşlerinde bıraktın,
Denizler bile unutturamadı acını,
Gözlerin oldu,yandım,bakamadım
Derdimin dermanı sendin,
Ama yoksun.
Gayrı iflah olmam artık ben
Aşkımın gülüydün sevdiğim
Dikenlerin kaldı yüreğimde

Sevgini sakladın benden,
Bilemedim ne kadar sevmiştin.
Ne çok sevdiğimi bilemedin,
Görebilseydin keşke...

Sen benim gökyüzündeki aşkımdın.
Ben sana dokunamıyordum.
Kimse sana dokunmamalıydı.
Çok kıskandım seni,bilmiyordun.
Uzaktım senden,uzaklarda,
Hasretimdin,
Uykusuz gecelerde gözyaşımdın.
Bilmedin....ahh..zalim sevdiğim.

Arayıp sormadın,halimi,beni
Uzak durdun,eline geçen ne ki?
Savaşmanı isterdim oysa gülüüüm..
Ferhat gibi,mecnun gibi
Acımın,öfkemin kurbanıyım şimdi
İşte senin istediğin gibi.

Bir sevgi sözüne,gülüşüne
Yakabilirdim dünyayı,kendimi.
Yaktım evet yaktım ama,mutluluğu
Öfkesinde kıskançlığın,
Yeminlere yenildim,
Eğildi başım biçareyim.

Sen beni sevmedende sevdim.
Hiç birşey beklememiştim.
Hasretinle yanarkende sevdim.
Aramasan,sormasanda,
Katı bir yüreğe sahip olsanda,
Sevdim işte....seveceğimde......
Birgün başkasına gülüm derken,
Onun ellerini tutarkende,
Gözlerimi kapasamda,görmemek için.
Kalbim sevecek seni.
Elimde değil,aşığım....çook.
Elimde olsaydı..eğer...
Zalimliğin karşısında aciz olur muydum,
Sökmezmiydim yüreğimi yerinden,
Adınla can vermeyeceğini bilsem.
Nafile söz dinlemiyor leyla
Düşmüş susuz çöllere,
Bir avuç su diye yalvaracak mecnuna.

Şimdi ayrılık vaktindeyim,
Ölümse bana gül bahçesi,
Sensizliğin,katrankarası gecelerinde.
Özlüyorum desem kim duyar beni.
Gözlerim ağlamaktan yorgun,
Nefret etmeler sevdaya çıkıyor,
Allah ım çok seviyorum kurtar diyorum.
Öüm belki kurtuluşum olurdu.
Ben acılarımdan,....
Sen,benden kurtulurdun.