Olmazsa Olmaz Şiiri - Ferhat Yavuz

Renkler verip sünbülüm bu baharda yerinden
Baş üstüne ölümüm gelecekse elinden
Bu bahar ölmek için ne de güzel bir bahar
Kıymeti yoktur hiçin sen varken kul ne arar
Yüzünde nasıl büyük keramettir gözlerin
Şaşırtır medyumları kahretmeyen tesirin
Sen varsan yüreğimde cenneti ne yaparım
Olmazsan ellerimde nurlarımdan kanarım
Altı gülistan olur düştüğün o sıratın
Geçmek bana dert olur beni aşağı atın
O çevirdi dünyamı yörüngesinde her dem
Görse anka olurdu külünden doğup kerem

Onun çığlığı beni işitir eder ancak
O olmazsa bu teni ruhum tanımayacak
Onun milleri beni gören ederler ancak
O olmazsa gözleri vücudum ne yapacak

Sarı-sıcak çöllerin gözleri sulusepken
Kumlar uykuya dalar kaktüsler de biterken
Güneş buz dağlarını öperken ötelerden
Volkan adres şaşırmış patlarken derinlerden
Tatlı tuzlu karışmış fiziği yırtmış alem
Masal dünyasını da sallıyormuş bu deprem

Kendi taburasını itiyor tüm cellatlar
Nalı ağzına vurur atın ise nalbazlar
Bebeklerin elinden ne zulüm gördü asker
Ağlıyor kumandanlar ağlıyor şövalyeler
Dengeyi karıştıran belli ki bir bakışın
Beni baştan aşağı ne eder düşün aşkın

Onun gülüşü beni yaşatır eder ancak
O olmazsa bu kalbi kanım ıslatmayacak
Onun dokunuşları beni yaşatır ancak
O olmazsa bu kalbi ruhum yaşatmayacak