Olmazsa Olmaz Adam Olmaz

Cahil desen cahil değil ne tuhaf,
Adam değil adam sanar kendini.
İyiliğin yüze vurur ne tuhaf,
Daim baş köşede arar kendini.

Menfaati yoksa elin oynatmaz,
Derler ya elini cebine atmaz,
Yatağına bile şeytansız yatmaz,
Fantastik hayale salar kendini.

Gözü elin karısında kızında,
Olsa da doğruluk payı sözünde,
Yola gider bilmez kimin izinde,
Boş heves uğruna yakar kendini.

Yalandır sözünün yüzde doksanı,
Dost bilir kendine aklı noksanı,
Riyadan bir örnek kendi aksanı,
Sözde nefse galip tutar kendini.

Ellere dese de kendisi süzme,
Adam mı sanırsın kendini kazma,
Kadın olsan derdim efendi yosma,
Hamam da kırk tasla yıkar kendini.

Söz verir boş yere sözünde durmaz,
Dünyalık olacak boş hayal kurmaz,
Emrinde zavallım şeytanı yormaz,
Yalaka safına katar kendini.

Olmazsa olmazı başarmak için,
Ne gerekiyorsa kendisi için,
Hayallerde yaşar saltanat için,
Hendekten hendeğe atar kendini.

Gökhan’ım söz sahibine ulaşır,
İnsana insanca olmak yaraşır,
Ademoğlu hakkın izlerin taşır,
Kimi görmek ister star kendini.