Olmazsa Olmaz Şiiri - Saime Tavaslı

İnsan olarak varız; bu dünyada,
Çağrılmazdık bize gerek olmasa,
Alalım yerimizi layıkıyla,
Yoksa eksik kalır, bizden bu dünya.

Duyduğun bu iç sesle uyanarak,
Hayatın bir yerinden tutunarak,
Kendin, kendinden bir şaheser yarat.
Armağanın olsun çevrene hayat.

Gereği için bu ilâhi emrin,
Olması şart: sevgiyle adaletin.
Bunlar ki var oldukça her yerde,
Kazanırsın dünya döner ahenkle

Hakkın yerine şu kural geçerse,
Gücü yeten diğerini ezerse.
Emin ol ki sıra gelir herkese.
Yakışmaz bu durum, insan nesline!

İnsan üstün kılındı her canlıdan.
Çok büyük kayıptır; olması ziyan.
Ona bu hakkı vermişken yaratan,
Yedirmez hakkını, alır alandan.

Odur, aklıyla bedenini aşan.
Birlik olarak gücüne güç katan.
Bu güçle olmazları oldurur ki:
Hak eder dünyadaki en üst yeri.

Topluluktur bu birliğin ilk adı.
Hak ve hukuktur, olmazsa olmazı.
Bencillik, fitne, şiddet de düşmanı.
Üretip, başa çıkarma onları.

Ben diyerek bu birliği bölenler,
Topluluğu darmadağın ederler.
O zamanda her birimiz bir yerde,
Kalırız tek başına acz içinde.

Neliklerle eriştiğimiz bu güçten,
Mahrum etme bizi, giderek tersten.
Adalet olmadan olamayız, biz.
Onu yaşatmak olsun ilk işimiz.

Adalet ki toplumun temelidir.
Uygun iklim, bitek toprak gibidir.
O varsa, herkes hisseder kendini:
Verimli toprakta bir tohum gibi.

Terazidir adaletin simgesi.
İki kefe durmalıdır dengeli.
Birinde hak diğerinde bedeli,
Olmalıdır, herkes için geçerli.

Bu terazi insanın gönlündedir.
Aldığı eğitim ve terbiyedir.
Bunlar yok ise kişinin içinde,
Adaletin verdiği yetkidedir.