Olmazmış Şiiri - Veysel Şimşek

Gül görünüp dalı diken bitenler,
Dedi kodu bülbül gibi ötenler,
Kocasına arka dönüp yatanlar,
Ölünce Mahşerde yeri olmazmış,

Hal hareket zorla tavır koyanlar,
Aldanıpta körşeytana uyanlar,
Şaşırmasın bu sözümü duyanlar,
Hal bilmezin gerçek yari olmazmış.

Pek nadirdir gerçek seven sevilen,
Bilki dost değildir heryüze gülen,
Dişi cadı iki ayaklı yılan,
Bundan başka nankör biri olmazmış.

Cadı bozar kader alın yazıyı,
Fırsat bulur satar helal razıyı,
Aptala malümdür denen söz iyi,
Cadı körşeytanın yari olmazmış.

Bu sözümde kadın erkek farketmez,
Gerçek kadın yuvasını terk etmez,
Zannetme bu rezil ömür hiç bitmez,
Akıllı insanın körü olmazmış.

Veysel derki; her güzele aldanma,
Düşünde git her yoluda yol sanma,
Kıymet bilmez nankör şerciye yanma,
Çıkar suç üstüne şeri olmazmış.