Olmaz olsun Şiiri - Gülseren Çobanoğlu

Bu gece hüzünlendim gene
Uyku denen şey nerede
Eller dalmış derin uykuya
Bense hüzün denizinde
Alabora olmuş bir teknede
Gözyaşlarım teknenin batmasına yardımcı
Karanlık olmasına rağmen
Tüm yakınlarım geliyor gözümün önüne
Onlarla yaşanan güzel günler nerede
Gidenler gelmiyor denir geriye
Ama işte bak hepsi burada
Belki kâbus, belki de rüyada
İşte annem yemek yapıyor ocakta
İşte babam geliyor elleri dolu yine
Selam verip giriyor içeriye
Annem almıyor selamını kırılmış galiba
Evin yabancısı gibiler, yeni eve taşındım ya
İşte bak ikisi de burada
Hasret gidermek sıkı, sıkı sarılmak
Geliyor içimden ama mümkün olmuyor
Gözyaşlarım süzülüyor yanaklarımdan
Dedim ya işte bu ya kâbus, yada rüya
Titreyerek kendime geldiğimde
Hiç kimse yok yanımda
Yine yalnız kalıyorum odanın karanlığında
Yine yalnız kalıyorum kaderimle
Böyle yaşamak olmaz olsun be.