Olmayacak Aşk Bahçesi

Bana demeni istedim
Bana aşk bahçem demeni
Bana bakmanı, sarılmanı
Beni sevmeni istedim

Sana söyleyemedim
Gururuma yediremedim
Hayıra rağmen evet istedim
Yüzüne aşkla bakmak istedim

Bir sana baktım, bir bana
Olmazdık asla ama asla
Ben garip bir genç çocuk
Karşımda hoş bir hanım

Dilim varamaz idi
Gözüm göremez idi
Ona söyleyemezdim
Ona canım diyemezdim

Sana Sezenden parçalar okumak
Özdemirden kıtalar okumak
Yeri gelince kendi kalemimden
Şiirler okumak isterdim

Yapamadım, cesaret edemedim
İçime attım Sezen gibi
Geçer dedim bu da geçer
Geçer diye bekledim, bekledim

Özdemir gibi söyledim haykırarak
Eskisi kadar özlemiyorum seni dedim
Özleyemiyorum diyemedim
Seni düşünmeden edemiyorum diyemedim

Bekledim, bekledim geçemedi
Özlemiyorum dedim özledim
Sensiz yapamadım üzgünüm
Asla da yapamam çok üzgünüm

Suçluyum, dinlemedim seni
Düzgün bir hayıra katlandım
Ama evet olmasına o kadar bağladım ki
Hayır demene alışamadım

Ceketimin sol cebinde hep senden bir parça
Yüreğime yakın yerler hep senin adına
Aklımda zihnimde her nefesimde senden bir hatıra
Şiir yazarken ki kıtalar da hep Hüzzam makamında

Sensiz bir hayatım vardı
Ve eminim devamında olacaktı
Belki başka bir ruhla
Bekli daha büyük bir mutlulukla

Alışamam, yapamam
Senden uzakta nefes alamam
Yeşil gözlerine hoşçakal diyemem
Ben sana veda edemem

Gün gelecek ve yollar bitecek
Belki bir umut yollar bir daha kesişecek
Belki birer yabancı olacağız
Uzaktan birbirimize bakacağız

Seni asla ama asla unutmayacağım
Sen bunu unuttuğunda,
Ben başkasının kollarında olacağım
Ve emin ol çok mutlu olacağım