Mestim bugün uyurken tüm dünya.
Yaşamak güzel üstelik bu havada.
Herkes kendinden bir yol tutturmuş.
Yalnız alçak adımlarla dolaşıyormuş.
Çağırır türkülerle bir başkası, kaybedileni.
Asla bu denli güzel haykıramaz el eli.
Her biri, bir tarafta umut tükendi.
Umudun tükendiyse, kaybetme vakti.
Avazım çıkabildiği kadar suskunum,
Ve alabildiğine, uzağa mahkumum.
Bana tek parça bir sevgi gerek.
Kaybetmemek için tek çabalanmayacak.
Hoyratın, çıyanın, hainin elinde solmasın.
Ne gerek mahşer burada kurulmasın.
Bunu hak etmedim diyenin alırsan ahını.
Ödeyemez bin yıl geçse bulursun belanı.
Kenan Gezici 29/12/2024
Kayıt Tarihi : 30.12.2024 13:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!