Kim kimin ne yaşadığını bilmesin, umursamasın.
Isıtmaz soğuk yalancı kelamlar, en doğrusu bu.
Üşüsün bu dünya kalmasın, kaybolup gitsin mana.
Şairler sussun, ressamlar çizmesin çiçek, dağ, kuş.
Manalı bakan gözlere ceza yağsın en okkalısından.
Sevmek diye bir şey olmasın robot gibi yaşasın insan.
Çiçekler ağaçlar ırmaklar itilsin insanı hayatından.
Betonlar çoğalsın binalar en çokta, insan sığıntı olsun.
Dalda koparılamasın elma, memeden süt içilmesin.
Bin bir türlü ahvalin içinde dostça oturulmasın,
Serilen örtüde, ahşap bir sedirde, ağacın gölgesinde.
Kenan Gezici 16/09/2025
Kenan Gezici
Kayıt Tarihi : 16.9.2025 09:42:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!