Penceresi bozulmuş bir evin sabahında uyandım hep,
Hiç hayal kurmadım bu yaşıma kadar, hep günlük yaşadım.
Sanki bir yolcuydum şu kainatın pençesine düşmüş,
Ne olurdu olmasaydı sonumuz böyle.
Hazin bir türkünün nakaratı adımız olmasaydı,
Gözümüz sabaha uyandığında, mutluluk nedir bilseydik,
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta