Olmasa Şiiri - Kara Osman Nalbant

Dünya dolmaz idi gölün
Gözyaşlarım sel olmasa
Böyle açmaz idi gülün
Bülbüldeki dil olmasa

Aşığım ben bir karaya
Benzerim yanan çıraya
Samanlık derdim saraya
İçindeki gül olmasa

Kül eder sevdanın narı
Kimse yok edemez varı
Konmazdı çiçeğe arı
Özündeki bal olmasa

Sevdam usta ben çırağım
Daha menzile ırağım
Düşmezdi benim yaprağım
Senden esen yel olmasa

Kara’yım dilbere nazım
Yazdıkça artıyor hazım
Ses vermez püsküllü sazım
Göğsündeki tel olmasa