Olmaman gereken her yerdesin

Hiçbir eski aşkın hayaleti,
Bir şiir kitabının
On ikinci sayfasına yerleşmemeli
Ve bu emrin,
Diğer sayfalar için de geçerli olduğunu
Anlamalı
Tükenmez kalemle notlar yazdığın
On ikinci sayfayı hiç açmasam da,
Kitabın rafta olduğunu bileceğim
Kitabı sahafa satsam,
Ardındaki ince boşluğu göreceğim
Boşluğa mizah kitabı koysam,
Bu kez asıl on ikinci sayfanın,
Kalbimde açık kaldığını duyacağım
Kalpte açık kalan on ikinci sayfa kadar,
Ruhu sağır eden
Bir sessizlik olamaz

Hiçbir eski aşkın hayaleti,
Bir bebeğin gülüşüne yerleşmemeli
Bebek hayalleri kurup
O bebeği yapmaya rağmen
Mutsuz olmak kadar kötüdür;
Bebek hayalleri kurup
Bebeksiz ayrılmak
Ve
Bebek gülüşüne düşman olmak
Bebek gülüşüne düşman olunmaz
Aynı,
Yavru bir kediye tekme atılamayacağı gibi…
İnsanın gerçekten yalnız olduğunu anladığı
Üç andan biridir
Bebek gülüşü düşmanlığı
Diğerleri,
İçerideki tek sesin
Göz kapaklarınızın açılması olduğu
Bir eve uyanmakla,
Bir sürü sese rağmen
Tek duymak istediğinizin,
Göz kapaklarınızın kapanması olduğu
Bir dünyaya uyanmak bile istememek…

Hiçbir eski aşkın hayaleti,
En sevdiğiniz hırkaya yerleşmemeli
Ne koku olarak,
Ne iltifat…
Konuşulan her şey
Evrenin bir yerinde kalırmış ya,
Bir gün bunları dinlemek mümkün olacakmış
Hiçbir alete gerek yok
Bir hırkanın yanında yaşanan aşk bitmişse,
O hırka
Dünyanın en hassas anı kaydedicisine dönüşür
Bu, onun ipliklerinin yaradılışında vardır
Kime sarılmışsa, onun gibi kokar
Kime el sallamışsa
Bilekleriyle gözyaşlarınızı silerek;
Siz unutsanız da o,
Uğurladığı kişiye sadık kalır
Öyle bir sadakattir ki bu,
Dolabı açıp,
Hırkayı görüp onu hatırladığınızda,
Bu hatırlamanın asla bitmeyeceğini anlarsınız
Belki bu vefası yüzünden çöpe atılan çok hırka vardır
Ama yarısı yenmiş çürük elmayla
Muz kabuğunun arasında,
O hırka yine yaşanmışlıkları gibi kokmaya devam eder
Çünkü dünyanın en hassas anı kaydedicisi odur
Ayrıca kim ister ki,
Evrenin bir yerinde gizlenmiş
Eski konuşmaları dinlemeyi?

Hiçbir eski aşkın hayaleti,
Bir deniz kabuğuna yerleşmemeli
Hayatta,
Deniz kabuğu kadar
Her mevsim,
Her yerde karşınıza çıkabilecek bir
Ruh sığınağı az bulunur
Her deniz kabuğu,
Boş kalmadan önce içinde yaşayan
O garip yaratıkların ruh sığınağıdır
Aynı,
Kendin seçmediğin halde
Şu an içinde bulunduğun bedenin,
Senin ruh sığınağın olması gibi…
Bazılarına güzel kabuklar verilir
Bazıları,
Dönüp bakılmayacak kadar çirkindir
Ama kulağınıza götürdüğünüzde,
Her deniz kabuğunun
Söyleyeceği bir şey mutlaka vardır
Eğer bir eski aşk
Deniz kabuklu anılar içeriyorsa,
Kışın sahilde,
Sonbaharda takı tezgahlarında,
İlkbaharda marketteki süs kavanozunda,
Yazınsa her yerde;
Mutlaka sivri yanını
Kalbinize batırmayı başarır
Size düşen, onu kulağınıza dayayıp
Sıradan gelene dek
Rüzgar sesini dinlemektir
Şanslıysanız,
Aradan dalgalar da geçer
Kabuğun eski sahibinin,
Eski aşklara
Anlatacağı çok şey vardır

Hiçbir eski aşkın hayaleti,
Karın soğuğuna;
Hiçbir eski aşkın hayaleti,
Bir evin manzarasına;
Hiçbir eski aşkın hayaleti,
En yüksekteki uçurtmaya,
En dipteki yosuna,
Salıncağın gıcırdayan zincirine,
Tahterevallinin boş tarafına,
Bardağın dolu tarafına;
Hiçbir eski aşkın hayaleti,
Bir kedinin mırıltısına,
İki balığın saklambacına,
Baharda açan ilk çiçeğe,
Kışın son eriyen kardanadama,
Aylar sonra tekrar çalan kapıya,
Herşeyin üzerine kapanıp bir daha açılmayan kapıya;
Hiçbir eski aşkın hayaleti,
Bir mizah dergisine,
Kendisinin yok olması pahasına karanlığı aydınlatan muma,
Hala mürekkep kokan eski mektuplara,
Umulmadık bir yerden çıkan o fotoğrafa
Yerleşmemeli
Hiçbir eski aşkın hayaleti,
Yaradılışı öyle icap ediyor diye,
Kalbin kapalı kapılarından geçememeli
Hiçbir eski aşkın hayaleti,
Detone sesiyle
Gecenin karanlığına işkence etmemeli
Zira bitenin sessizliği,
Sürenin sesinden
Her zaman daha güçlü çıkar

Her eski aşkın hayaleti,
Göçmen bir kuşun kanadına yerleşmeli
Ve bir daha geri dönmemesi için
Burası hep kışı,
Onun yoluysa güneyi göstermeli