Olmamak Şiiri - Oğuz Ateş

Yoktun sen..ben dikenli tel çekilmiş hayvanat
bahçesindekatatonik sürüngendim Bir bilsen…
bir hayvanatlığa sürgün,haşarı sağnaklarla hüznün
tahakkümünde üzgün… Kıllarla sarmalanan,
kırçıllı sakalları iç organda köksalan; depresyonun
pençesinde Melankolik intiharla içorganı dönen kılla
yırtılan İntihar iğneleriyle yırtılıp Kısaltılan
vahşice uluyan hayvandım ben yoktun sen! Ya
hayvan gibi parçalanıp burada gebereceğimYa
elektroşokla delireceğim.. mahpusluk çığlığıyla
dedim bunu yoktun sen.. şizofren sukunete deli
gömleği giydirdim zincirlendim zindanında
melankolik birbilsen..tımarhane tenımden telörgüler
yırtarak hayvanat bahcesınden pençeyle saldırıp;
ya kelleni ParÇalayıp senı katledecegim ya pen-
Çemdekı jiletle bileklerımi kesip butımarhane şe-
hirde Korkunç geberecegim! intihar çığlığıyla dedim
bunuyoktun sen budamarda jiletin kanSaltanatıydı
bu damarda tahta çıkan kanın padişahlıgıydı
…bufermanın damarımdan fışkırıp Mukavva kalbe kazınmasıydı...
Yoktun sen! tımarhane koğuşunda kudurup Ben ölürken