"Konuşacak bir şey kalmadı." dedi adam.
Kadın yorgundu.
Hafif bir meltemin kollarına esir düşmüştü saçları.
Elleri, adamın ellerine yalvarırcasına kenetlenmişti.
"Olmalı. Benden kalan bir şeyler olmalı gözlerinde! " diyiverdi.
Sesindeki titreme, biraz sonra yanaklarını şereflendirecek yaşların acımasız habercisiydi.
Adam ansızın koparıverdi ellerini, karşısında herşeyini kaybetmek üzere olan kadından.
Yüzünden çaresizlik akıyordu.
O an sadece kuru bir "Hoşçakal..." döküldü dudaklarından.
"Bu bir veda mı? " dedi kadın.
Uzaklaştı adam, tek kelime daha etmeden.
Uzaklaştı kadın, kendinden bir parçayı geride bırakarak.
Ve uzaklaştı aşk, bir ayrılığı daha omuzlarına atarak...
Kayıt Tarihi : 13.9.2014 00:30:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!