Olmaktansa (2) Şiiri - Türkan Türk Atmaz

Annem,
Gülün can yongasıdır diken
Utandırır çoğu zaman gülünü
Yine de vaz geçemezler birbirlerinden.
Gül okşarken o aşka batar zalimce
Sevgilinin kalbine batan o diken ben olaydım.
Sensiz olmaktansa,sensiz kalmaktansa annem.

Annem,
Bir baksan Türk Tarihi açılır önüne
Sayamazsın çizgileri,umudun tükenir.
Birgün senin de çökeceğin aklına
Yaşmağını kaldırınca başından,
Kalbin burulur.
Boşa ağarmadı bu saçlar.
Her bir telinden bin bahane sorulur
Ve çilesi gözlerinden okunur ninemin.
Yüzünde bir çizgi,
Saçında bir beyaz tel olaydım.
Sensiz olmaktansa,sensiz kalmaktansa annem.

Annem,
Yenilgi yüzü görmemiştir hayatta.
Gaye uzanabileceği en son nokta.
Artık kastı insanadır,canadır.
Bebek olsa acımaz!
Dumanı bulutları yırtar yükselirken
Yüreklidir,cesurdur kendince
Haklı da ömrünü harcasan
Yetmez gözyaşların söndürmeye
Ah o zalim ateş ben olaydım
Sensiz olmaktansa,sensiz kalmaktansa annem.

Annem,
Bülbülün gülüne,ananın ak sütüne
Bacımın yüreğine,kaş-göz üstüne
Al yanağa,bal dudağa,nur yüze
Gün sayıp,hasret çeken askere
Aşka hayat bağışlayan saz tellerine
Ve kendi başıma keder olaydım.
Sensiz olmaktansa,sensiz kalmaktansa annem.