Mevsimlerin insanlarla ne işi olur? bu sonbaharın zıtlaşmasına hayret ediyorum.
Gitmek mi? Bu benim tercihim değil, kalamadığımdan omzuma attığım çantam ve başımda şapkam..
Kışları sığamıyorum hiç bir yere, yokuşlar ve yanında uzayıp giden kaldırımlar çekiyor sanki 'gel bitmez yürüyüşlerle maceraperest bir yolculuğa çıkalım' der gibi.
Seviyorum sanırım biraz da böylesi hayatı..
Evlerin arasından bakan gökyüzü ve karın çantama dokunur dokunmaz erimesi mutlu ediyor.. Elbette,
Birini aramadan, küçücük görünen kooocaman sokaklar ve sokakta kalan hayvanlarla birlikte olmak.. Bütün bunları yaşamak isteyenlere "bi baltaya sap olamayan" ya da "sürtük zaten" diyenler var üstelik.
Hepsinin canı cehenneme burası benim dünyam, kuralları ve sınırları olmayan, doyumsuz ve huzurun muvaziliğiyle yokuş ve kaldırımın olduğu yaşam..
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta