Olmadığın Zaman Şiiri - Gani Aslangöz

Sen yoksun bu şehirde sen yoksun
Bu mahallede senden eser yok
Eni konu ağıyor yüreğime hüzün
Beynime kadar doluyorum nefretle
Giyinip acımasızlığımı kıskandırıyorum
Modern çağın neronlarını bile.

Yokluğunu koydum yüreğimin yarısına
Seni düşünmenin zorluğunu bir ben bilirim
Bir gelsen düşlerime bir gece
Nice geceler aşar rüzgarla sana gelirim.

Sen yoksun diye bu şehirde sen yoksun diye
Alıp başımı gidiyorum kendimden ve herkesten
Kuş uçmaz kervan geçmez dağlara kadar.
Sen yoksan nerede zulüm varsa ben oradayım
Ve ne kadar giyotin varsa dünyada
Manivelasında parmak izlerim var.

Yahut gelsen çıkıp gelsen vakitlerden bir vakit
Yırtsan karanlıklarımı çocuk ellerinle
Dost bir ışık gibi süzülsen penceremden
Üleşir aydınlığı yüreğim yüreğinle.

Sen yoksun diye sen olmadığın zaman
Olmadığı zaman ağlayışın gülüşün gözlerin
O vakit, yani yoksan, yani olmadığın zaman
Tek gözlü tek bacaklı korsanı benim denizlerin
Bir ateş topu ellerimde –hayır içimde-
Canına okuyacağım güzelliklerin.

Gani ASLANGÖZ