imkansız gidişler senin frekansından beni çalıyor
yaşam çarklarının çarmıhında yalnızlığın bebeği oluyorum
“isa “ beni vaftiz ediyor yüreğimin tur dağında musa ile
suskunluğun yakıyor gidişleri
git diyor gitmeler demek
demek gitmek de yaşammış yeni anladık
her bekleyişin ödülü varmış,kutsi simyalardan dezenfekte oldu umudum
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta