Oliymposlu Tanrılar Şiiri - Silvan Güneş

Didim Milet Priene daha nicelerinin
Efes'in Nysa'nın taşlarına
düşürüp gölgemi adımlarken geçmişi
sumaklar bürünmüştü defne yapraklarına
asmalardan üzümler dökülüyor boynuma
bir kuş uçup önümden girince de koynuma
anladım ki gördüğüm düş tadında bir gerçek
tutulmuştum zamanın mermerde duruşuna

havayı gözleyince Zeus görünü verdi
şimşek bakışlarıyla gücünden söz ettirdi
tavuskuşu açınca rengarenk kanatları
işte Hera'da geldi al gibi yanakları
Apollon'un güneşi aydınlattı her yeri
elindeki yay ile yaydı bütün renkleri
yarıldı gökler birden Artemis çıkageldi
bir hilalin üstünden geyikler hızla geçti
Hermes zaten hazırdı bu gösteri yerinde
yağdırdı yağmurları gökte asa dönünce
bu çılgınlığı ancak bir ateş söndürürdü
Hephaiston yer altında çekiçle örsü vurdu
derken bir kutsal ateş yanı verdi ocakta
bir sıcaklık kapladı ve mutlu oldu Hestia
Ares kararlılıkla kapıda nöbet durdu
elindeki mızraklar bu iş için uygundu

neden herkes pusuda bir şey bekler gibiydi
koynumdaki güvercin tenimden çıkıp gitti
ağzında zeytin dalı bu da neyin nesiydi
anladım bu göklerin iyi habercisiydi
kötülükler inatla bir bir sonu bulurken
Aphrodit bir gururla süzülüverdi
bir boy bir bos bir endam kahkahalar doyunca
Demeter şenlendirdi bulutlar da solunca
başakların boyları saygıyla eğiliverdi
olgunlaşan buğdaylar geliyorken orağa
şölen havası vardı Artemis'e kurbanlar
Kybele aça geldi bahardı şimdi yollar
Poseidon ne yapsın uzak o hep karadan
denizler ortasında üç dişli çirkin yabadan
bırakıp kaçıverse şu şenliğin içine
son tekmeyi de vursa yalnızlığın dibine
Olymposlu tanrıların bitmez hikayeleri
Erosun aşk okları gelin kalbimi vurun
adı Mitoloji ya durun durun uydurun

23 Kasım 2007 22:46 Alanya