Ölgün Geceden Şiiri - Vedat Koparan

Düşünce duygu şahlanmış
İç sesimiz yırtıyor perdesini
Çıkarken karanlığın içinden
Aydınlıklara akan düşlerin gerçeği

Şahan olup sessiz dağların bağrında
İçine çekercesine koklamalı nergisi
Nazenin teninde uyanmalı
Yoksun yılların acısına inat

Ayıklayıp o yoksunlukları
doğurmalı yeni bir güne uyanışla
içmeli kan kızıl şerbet gün uykuları

Nefesler kesilircesine dudaklarda
Büyütüp öfkeyi yumruklar sıkılı
Haykırmalı yüreğini patlatırcasına
Gözler ateş alımı yürekler sevdalı
Masum bir gece çığlığa boğulmakta
İnletmeli yürüdüğümüz meydanları

Sen bir nisan göçüsün
Gel geç bir yağmur kaçağı, bir dolu bulut
Ah durgunluğun, öylesine suskunluğun

Gelgit tufanı esmelerin
Tez gelip gitmelerinde
Kalakaldığım harelerin

Ahu gözlerinde gün batımı şenlenir
Bir dağ rüzgârı eser
Yanık türküdür akşam alacasına düşen
Özlemle gelişin beklenir

Uzar gider zaman,
sancıları büyütür
Gecem, sen yokluğunda ölür
Söker şafak ben ölürüm; dirençler sende büyür.
Vedat Koparan 18.02.2006