Ölgün Ağaçlar Şiiri - Hasan Öztürk

Âh hüzünlü kış ayları ve
Kış aylarının ölmüş ağaçları,
Söyleyin bana bu yaşlanan yüz kimin ?
Her geçen dakika baktıkça aynaya,
Hissediyorum yaşlandığımı...
Bazen diyorum ''Gerçekten yaşlandın mı ?''
Sonra da alıyorum onun fotoğrafını,
Kadeh kıran dertlerimin hatrına...
Uçuyor eşini yeni kaybetmiş kuşlar,
Benim kaybettiğim ise ölesiye,
Yüreğimi dağlar,
Bu gönlün üzerine yağan karlar,
Yıllardır gelmeyen ilkbahârı arar...
Yâ Rab !
Ben baktıkça çetin kış semâsına,
Semâdaki bulutlar ölümü hatırlatıyor.
Saçıma düşen akları ve of !
Ölen sevgilimi hatırlatıyor.
Şânıma yakışır ölmek benim,
Sevgilim bile öldüyse,
Ölüm güzel demektir.