Öleyim Şiiri - Mümtaz Beğen

Tükendi kalmadı gözümde hiç fer,
Hâlin nedir diye sor da öleyim...
Hiç değilse bu kez, bari bir sefer,
Ettiğin yeminde dur da öleyim...

Düşün taşın, önce hayalini kur,
Sonra kaldır beni yerden yere vur,
En büyük namerdim, sana dersem dur,
Beni yorum yorum yor da öleyim...

Sevmek de bir işgal, bir nevi gasptır,
De ki; bu mahkeme divân-ı harptir,
Yargıla bir güzel, idama çarptır,
Kürsüde kalemi kır da öleyim...

Bilmen gerek, âşık yatakta ölmez,
Ben versem de canı, Azrail almaz,
Israr etme sakın, burada olmaz,
Niğde’yi geçince, Bor’da öleyim...

Çok söylettin bunu, dedim ki her dem,
Farzet ki sen Havva, ben ise Adem,
Dudağımdan olmaz diyorsun madem,
Yanaktan bir bûse ver de öleyim...

Susmakla olmuyor cevabını ver,
Muradın ille de ölmemse eğer,
Bu sevgi, uğrunda ölmeye değer,
Durma! Çek tetiği vur da öleyim...