Öleyim Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Gelmeyin üstüme; bir başıma öleyim,
Öylesine yoruldum ki; bir yaşanmamış yaşamda,
İşte satılır oldu ipim-ipliğim pazarda,
Kıpırdatmamı isteseniz; elimi kıpırdatamam,
Konuşmamı isteseniz konuşamam,
Ağlamak isterim; başımda kimsem olmadığı için,
Ağlayamam.

İşte bir eskimiş yatakta
Bir eskimiş ben
Ve artık canından kurtulmak isteyen beden,
Acı duymayacak ölçüde halsiz,
Ölümün gelip
Kendilerini ayırmasını bekliyorlar
Ayaksız,
Elsiz.

Yük etmeyin beni kimselere;
Utanırım.
Rahatsız etmeyin onu-bunu, çığlıklar koparıp,
Çağırmayın şunu-bunu uzaklardan,
Ben böylece ölüp gitmeliyim
Onlar henüz çıkmamışken
Yataklardan.

Varsa bir iyiliğiniz;
Getirin amele pazarından dört-beş işsiz,
Tutup kaldırsınlar elimden-ayağımdan,
Uzatsınlar bir ölüye alışkın tabuta,
Alsınlar omuzlara,
Ya küfrederek ya dualar okuyarak,
Arada bir, geçen düğün alaylarına şöyle bir bakarak
Alıp götürsünler,
Peşin alıp paralarını
Gömsünler.

(MİTİL OSMAN isimli Serbest Şiirler 'inden > 53-54/100)