Ölenler
Kalbimde yer etmiş kendilerine
Çıkmaz olmuşlar.
Kurtulamıyorum onlardan.
Canımı,
Anlamsız kelimelerin verdiği
O garip duygu ile besleyip
Yakıyorlar beni.
Heyhat!
Kalanlar yardım çığlıklarına
Sessizlik ile karşılık veriyor.
Zaman geçiyor.
Acım başkalaşıyor, Hislerim o eski his değil.
İmdat! Kalbim yine aynı..
Ölenler Kalbimde yer etmiş kendilerine
Kurtulamıyorum.
Sönmeden yanan alevim, acım, bağrışmalarım ve gözyaşım...
Ve bana yardım etmeyen yardımcıklar.
Sarmışlar mezarımı.
Dua niyetine umutsuzluk okuyorlar.
Yüzleri kötüyü andırıyor.
Ama değiller.
Niye bilmiyorum kendimi görüyorum.
Heyhat! kurtarın beni benden ve ölenlerden...
12.11.2022
Hasan Tuna 3Kayıt Tarihi : 10.12.2023 13:18:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!