Ölene Kadar Ruhundayım

Bugün gözlerimden aktın hep
Durmayan yağmur gibi
Sakın ağladığımı zannetme
Bıkkınım hayalinin yorgunuyum
Seni düşünüyorum yaşamıyor seni bedenim
Nerde şah mat eden ruhum

Mor menekşe gönül penceremde
Sadece sen sensin buluştuğum
Bilmez miyim yüreğindeki
O bitmez coşkuyu minik kuşum
Bir ben anlarım bir ben yaşarım

Çünkü her saatinde varım
İki kaburga aranda sıkışan sızılarının
Istırabını da ben anlarım
Sevgidir hasretliğin şefkattir beklediğin
Anlayıştır istediğin gözbebeğim

Hâlâ göz kapaklarımda yorgunluğun
Hâlâ gözlerimden indirmedim seni
Biliyor musun
Sen de benim gibi dinmeyen o yağmur
Tanelerinin yere vuran sesinde

Hep birlikte yaptığımız gibi
Yine hayaller kuruyor musun
Yoksa yine hüzünde misin minik kuşum
Yağmurla birlikte mi ağlıyorsun
Yalnızlığı benim gibi mi yaşıyorsun

Hani söz vermiştin yağmur akşamlarında
Sis bulutlarıyla gelecektin
Hüzün olmayacaktı rüzgârlara boyun eğmeyecektin
Dimdik ayakta beni bekleyecektin
Ben sözümde durdum

Ne yağmurlar ne rüzgârlar yıldırdı beni
Pencerende kapındayım
Sen şefkate doymadın minik kuşum
Al işte sana sevgi işte sana şefkat
Ölene kadar ruhundayım...