Ölen Öldü De? Şiiri - Zeki Günay

Bir gün ölürsem, dostlar gelsin mezarıma,
Sevdiklerim gülleri, diksin toprağıma.
Dokunmasın namert olan gül yaprağıma,
Ölen öldü de? Vur davulcu tokmağına.

Mezarımı süslemeyin, tuğlayla çevirin,
Kürek ile, üstüme toprağı devirin.
Yüzümü kıbleden yana doğru çevirin,
Ölen öldü de? Vur davulcu tokmağına.

Cenaze mi? Şeriatçi imam yıkasın,
Beni en çok seven kim, toprağa o bıraksın.
Bir avuç toprak alıp, havaya fırlatsın,
Ölen öldü de? Vur davulcu tokmağına.

Aşırıya giden, mezarıma gelmesin,
Beni mutlu günümde, hiç kimse üzmesin.
Münker Nekir gözlerde, tek bir yaş görmesin,
Ölen öldü de? Vur davulcu tokmağına.

Kul Zeki'yi Münker Nekirle tek bırakın,
Ağzınızdan tek bir isyan çıkmasın sakın.
Bilinmez ölüm kime uzak kime yakın,
Ölen öldü de? Vur davulcu tokmağına.

ŞAİR YAZAR= ZEKİ GÜNAY