Ölen İnsanlık Şiiri - Celal Özdemir

Biz çocukken
Gemilerimiz uçaklarımız kağıttan
Kızların bebekleri ise çaputtandı
Arabalarımız karpuz kabuklarından
Umutlarımızsa temiz ve sıradandı

Biz Gençken
Fazla beklentimiz yoktu hayattan
Evimizle eşimize bakacak kadar
Onurluca kazanmaktı utanmadan
Vefalı hayırlı olacak çocuklar

Ve şimdi
Yüzüne gülüp arkadan vuranlar
Ağzındaki lokmaya göz koyanlar
Yere düşünce sokmaya çalışan
İnsan donuna girmiş kara yılanlar