Bizim Mahallenin Çocukları

Bizim Mahallenin çocukları
Göremedi hiç mutlu yarınları
Ya işkencelerde harcandılar
Ya dar ağaçlarında sallandılar
Ya da Güneşsiz nemli zindanlarda
Yıllarca tutsak kaldılar

Bizim mahallenin gençleri
Biri Yurtsever, biri Vatanseverdi
İkisi de gariban ailelerdendi
Fakat anlayamadılar birbirlerini
Boş yere vuruşup dövüştüler
Mutlu etmek için efendileri

Hatırlarım bazen küçüktük
Aynı topun peşinden koştuk
Yağ sürülü şekerli ekmeğimizi
Sırayla ısırıp beraber bölüştük
Mahalleye gelince puştluk
Kardeş kardeşe düştük

Kimi yurt dışına kaçtı
Kimi faili meçhule düştü
Kimi sırra kadem bastı
Kalanlarsa hayata küstü
Birilerinin çıkarı yüzünden
Mahallemize ateş düştü

Düzen lumpenlere yaradı
Abdestimizle onlar namaz kıldı
Mevki,makam,sırça köşkler aldı
Yolda görse bile bizi tanımadı
Oysa o zamanlar korkudan
İt gibi arkamıza saklanırlardı

Bizse değişmedik değişemedik
Yinede dimdik durduk ayakta
Babamızın eski ayakkabılarını
Pençelettirip giydik gururla
Yaşadık çalmadan soymadan
Onurluca anlattık çocuklarımıza