Kan kustuğum gecelerin birinde, vazgeçtim seni sevmekten. Ve yokluğuna alışmaya çalışıyorum.
Kokun işlemiş sanki hücrelerime, Isot kokulu yokluğun.
Sana sevdalı, sana hasret bir bedeni taşıyorum.
Varlığını an be an yaşamak varken, yokluğunun derin boşluklarında kayboluyorum.
Dolunaya tutuldu yüreğim.
Karabasan misali her gece, acılar beni yokluyor.
Uyku ile aramda mesafeler var.
Dilimin keskin virajlı yollarında, lebsizim.
Boğazımda kaldı yokluğun, helal de geçsin acım.
Yoksa nasıl yaşar bu deli yüreğim, sensizliğe bir saniye dayanamayan ben.
Yokluğunun göçükleri altında can veriyorum.
Ölmek değil de zoruma giden, kefenim; "Sen kokmazsa, ölemem sevgilim."
15.05.2024 10:43
Kayıt Tarihi : 15.5.2024 10:38:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!