Ölecektik Daha Şiiri - Zeynep Ergün

En kuytumdan vur beni..
Vebali boynuma..

Gerisin geri çekildi dudaklarım. Bedene bürünürken acı, saklanırdım gecenin en tenhasına..Oysa öpecektim seni en mahreminden, fütursuzca..
Bir damla yağmur tanesiydin sen, suyu ıslatan..
Şimdi ağlayacağım utanmasam..

Firar ederdi bedenime iliştirilen ruhum.. İrkilirdi ten, terle karışık sevişmelerimizde..
Kadınlığını özlüyordum, her eksilişinde..

Çok tanrılı seviyordum seni
Küçük kalpli adamların ümmetliğinde..
Her renkte..
Her dilde..

İki doğru paraleldik seninle,
Sonsuz günahlarımızla,
Kesişir miyiz bir gün bir yerlerde..

‘’İki kişilik sırdı sevdamız..
Ölene dek bende..’’

Demeseydin keşke..

Cüzzamlı kelimeler edecektim oysa.. Bulaşacaktı nefesimden avuçlarına..

Sen gitmeseydin vuracaktım bizi..katil ile kurbanın o soğuk yüzleşmesi sanki..
Ölecektik imkansızlığımızda..

An gibi..
Sevda gibi..