Bir çürük yapı,
Önü çalı çırpı.
İşte açık kapı,
Gidebilirsin.
Bahçe uzun avlu,
Alnımda ter dolu.
İşte havlu!
Silebilirsin.
Yaralansın gönül,
Bu hastalık ölümcül.
Sen mutlu ol, gül;
Gülebilirsin.
Sana pembe sayfa,
Bana başsız kafa.
Beni son defa,
Öpebilirsin.
Gözlerim dolmadan,
Çiçekler solmadan.
Hatta haberim olmadan;
Ölebilirsin...
Nizamettin Özel
Kayıt Tarihi : 26.1.2006 14:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!