Öldürür Beni Şiiri - Köksal Cengiz

Bir firkat acısı, bir canan nazı;
Öldürmez diyemem, öldürür beni.
Ezelde yazılmış bu kara yazı,
Öldürmez diyemem, öldürür beni.

Gülüpte geçerim derdi yok gibi,
Yârin sitemleri kalbe yük gibi,
Bazen kurşun gibi bazen ok gibi;
Öldürmez diyemem, öldürür beni.

Artık şen bülbülüm inmez bağlara,
Alıp şu başımı çıksam dağlara,
Ardım sıra kopuk gelen çığlara,
Öldürmez diyemem, öldürür beni.

Muhabbet meleğim olmuş "alıcı",
Konan göçer, yok ki burda kalıcı,
Peşpeşe yediğim hicran kılıcı;
Öldürmez diyemem, öldürür beni.

Dünya dedikleri fâni saltanat,
Âlem de, Adem de emsalsiz sanat,
Ancak şu gönlümü bir nebze kanat;
Öldürmez diyemem, öldürür beni.

Aşk harından melül-mahsun gezerim,
Kâh inleyip, kâh derdimi yazarım,
Avcı iken bir ceylandan bizarım;
Öldürmez diyemem, öldürür beni.

Niyazkâr vurulmuş sevda gülüne,
Bir dalmış pir dalmış mihnet gölüne,
Rabb'im düşürmesin zalim eline;
Öldürmez diyemem, öldürür beni.

2008
Köksal CENGİZ (Niyazkâr)