Öldürdün Şiiri - Güven Tekin

Aşk bazen, ölümün yansıması değilmi?
Doğuyor bir masum bebek, ilk başlarda.
Gençleşiyor, budaaşkın ilk durgunluk zamanı.
Sonra insan gibi, aşklarda ölüyor, kalplerde.

Oysa ben, kalbimde ölmesi için, sevmedim seni.
Can suyum ol, hayat ver, mutluluk ver diye sevdim seni.
Sen yaşarken öldürdün, ruhumu bedenimde.
Sol yanımda, kalbimde senin mezarın.

Son nefesimi verene kadar, gözlerime bakacaktın.
Aşkın gibi, buda yalanmış sevgin yere batsın!
Sen korkaklar gibi, kaçmayı seçtin.
Mutlumusun? Kalbimi aşka, sevgiye olan inancımı öldürdün.

Ben seni yürekli sanmıştım.
Meğer ne çok yanılmışım, ne çok safmışım.
Aşk ve sevgiden, bahsedecek son kişi senmişsin.
Bunu geçte olsa, kalbimi öldürdükten sonra fark ettim.

Keyfin uğruna oynadın benimle, oyuncak gibi.
Ölen bir tek kalbim değil, ruhum, bedenim, yarınlarım.
Sen bir aşk katiliymişsin, herşeyimi öldürdün.
Benim aşkımın ve sevdamın celladı sensin sen.