Öldürdüler Beni Şiiri - Özdemir Aydın 2

Biz, aynı pınarın suyu,
Aynı dağın çiçekleriydik.
Yetmiş bin renkte açardık.
Ağlaşsak gök yırtılır,
Haykırsak dağlar yıkılırdı.
Bir dağ yamacında,
bir orman yolundayım.
Nerdesin ?
Pusulasız ara beni,
Senin derdine düştüm,
Otağıma,
Yatağıma gel,
Dermanımı ver.
Dileklerim süzülürken kirpikler arasından,
Kurşun olursun,
İki Kaş arasında.
Bir soğuk ki taa işlerken iliklerime,
Efsunlar üflenir ruhuma.
İklimler kokan sevgim,
Keşkelerle vurulup can çekişirken,
Gözlerimi infaz ederim,
Sevginin suç sayıldığı devranda.
Ben seni karlı dağlar arkasına koymuştum,
Bahar gelince kar suları ile büyüyecektin.
Nedir bu serzeniş,
Göz pınarlarım kurudu,
İnsafsız.
Siyanürlü yağmurlar yağar bu şehrin üzerine,
Burcu burcu ölüm kokar sokaklar.
Öldürdüler beni,
Neyim var neyim yok hepsini bir bir öldürdüler.