Oldun Şiiri - Gökhan Oflazoğlu

Bir ölü soğumakta, perde perde, artık nefes
almıyor, geceden de ilerde.

Herkes cesedini taşıyabilse, ortada kalmazdı
başaklar, rüzgarlar koparamaz, beslerdi,
topraklar. Gün yeniden doğar, yol uzar,
boyut aşılır, bir başka dünya başlar.

Sabah geçişleri, uyanış saatleri, dokunmak
ışığa, dokuya, hayali tatmak en olmaz da,
seslerle katık, bugünlük doyduk, yarın kesindir
ardık, bilgili, uyuşmuş, sızan bir görüntüye
koşulu, sabahı unuttuk. başladığımız yer
dokunulmaz, yudumlayıp, kaybolduk.

Bir yalın ara ile durduk, gelen rüzgar sessizliği
eğitiyor, biz damıtılıyorduk. Şimdi eşsiz olana
katıl, bırak buraları, mümkün olana açıl.

Bir damlanın içinde uzaklara doğru, yaklaşan
saatlere gömülmüş, yarından taşınmış, düne
katılmış, bugün kurtarılmış.

Dokularını taşı yaklaşılmamışa, mesafeleri çal,
senin olsun, durduğun yer ışır, umulursun. Şimdi,
mümkün, bütün için yarım, kendine tam olursun.

08/06/2018