Öldüm, Öldüm Dirildim Şiiri - Fahri Bulut

ÖLDÜM-ÖLDÜM DİRİLDİM
Giderken sol yanıma, onulmaz dert bıraktın,
Bu dert öldürmez dedim, içine kezzap kattın,
Sam yeli acımasız, yeşilimi kuruttun.
Senin aşkınla günde, yüz kez öldüm dirildim.

Rüzgarlara verip de, kokunu göndermedin,
Turnalar yalvardılar, tek bir mektup vermedin,
Bir buselik sevgini, bana layık görmedin,
Senin özleminle ben, yana-yana kavruldum.

Bu delişmen sevdanı, ölsem unutmam derdin,
Aşkını belgeleyen, al bir yazmanı verdin,
Kalıcı olsun diye, terli yüzünü sildin,
Senin hasretinle can, meltemlerde savruldum.

Oy kurbanım diyende, bin kez kurban olurdun!
Başım ağrıyor desem, dizlerine vururdun,
Rengi-ruh sarın solar, sessiz donar kalırdın,
Senin sevdanla canım, çınar idim devrildim.

Rızaoğlu’na, dünya sensiz cehennem oldu,
Saman sarısı gibi, rengi ruh sarım soldu,
Umutlarım tükendi, sabrım da tutsak kaldı,
Senin düşlerine ben, gecelerde yoruldum.
Öyle çok özledim ki, yastıklara sarıldım.
05.HAZİRAN. 2009
FAHRİ BULUT RIZAOĞLU