Neler geçti feleğin çarkından.
Döküldü gözyaşı dehrin garbından.
Şarkın zelil dağlarının ardından.
Âli dünyanıza ben duçar oldum.
Sefiller darında ıssız çobandım.
Yetimin kefeni öksüze candım.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Sadi beyefendi Kardeşim.
Bu dünyayı Ali zannedip feleğin çarkına takılarak analiz etmeniz ve şiirinizin ikinci dörtlüğünde oluşlarınız dünyanın ali olmadığını yaşayanların yaşam tarzına göre bu dünyayı ali değilde zelil ettiklerini tespit etmişsiniz.Çok çok güzel bir şiir olmuş.Sizi tebrik ediyorum.Svegi selam ve muhabbetlerimi gönderiyorum.+++ sayfama alıyorum.
DEPĞERLİ KARDEŞİM ÇOK GÜZEL BİR ŞİİR OKUDUM KALEMİNİZDEN TAM PUANIMLA ANT
Bu yaşta bu OLMUŞluk...
Tebrikler şair kardeşim. Devam...
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta