Öldüm Şiiri - Deniz Gece Mavisi

Yutkunup yutkunup sustuğum gecelerin birinde kaybettim
Çocuk gülüşlerimi
Mülteci yüzüme ağır geldi sevinç nidaları
Öksüz ve yetim acılarım parçalarken yüreğimi
Uzanıp okşayamadım içimdeki çocuğun yanaklarını
Hep sustum
İnandım bir yalana
Ve bağladım umutlarımı gelmeyecek günlere
Avuçlarımda kaldı dualar
Dilimde pas tuttu adın

Her sabah kapıma gelen kediler
Gelmez oldu
Kargalar hayatımdan endişe etmeye başladı
Göz bebeklerime jilet attı acılar
Aynada ki suretim den utandım
Yüzümdeki çizgiler hesap sordu bana
Neden bu kadar acıdın
Neden bu kadar kanadın
Neden izin verdin insanlara seni bu kadar üzmelerine
Yine cevapsız kaldım
Oysa iyi kiler saklamıştım çeyiz sandığımda
Keşke lerle tanıştım kendime geldiğimde

Yorgun bitkin umutsuz bir ben buldum
Şimdi ne kanayan yaralarımı sarmaya mecalim var nede eksik yanlarımı tamamlamaya
Yatağımın sağ yani hep boş
Doldurmuyor yerini kimseler
Ceketin Recai yede büyük geldi diyor ya şair ah yüreğime sığmıyor hiç bir yürek
Yüreğim kanıyor
Yüreğim acıyor
Adı ne bu acının
Azrail damarlarımda volta atıyor
Ölmek nasıl bir şey anlıyorum

Siz hiç aldığınız her nefes de öldünüz mu
Ben öldüm
Yerken
İçerken
Uyurken
Gezerken
Hatta
Nefes alırken bile öldüm