Şuursuzca uyuyorlar yaşarken,
Öldüğünde uyanacak insanlar…
Şaşırtıyor, uyurgezer koşarken,
Öldüğünde uyanacak insanlar…
Her gün minareden salalar duyar,
Ama yine nefsiyle şeytana uyar,
Dünya isteklerine birbir gün sayar,
Öldüğünde uyanacak insanlar…
Dünya boş der şaşırınca! arada,
Huzur arar malda mülkte parada,
En çok kalan yüz yıl yaşar şurada,
Öldüğünde uyanacak insanlar…
Ölüm ecel birlikte gaza köklüyor,
Dünya bizi kandırıyor; kekliyor,
Yılan çıyan pusu kurmuş bekliyor,
Öldüğünde uyanacak insanlar…
Gelen var mı diye dalga geçerler,
Her gün besmelesiz yerler içerler,
Ot gelirler; saman olup göçerler,
Öldüğünde uyanacak insanlar…
Kabir kimisine cennetten bölüm,
Şu kabir ki, kimisine bir zulüm,
Diyecekler neredesin ey ölüm?
Öldüğünde uyanacak insanlar…
Mustafa Akkkuş
Kayıt Tarihi : 18.9.2019 23:25:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!