Öldüğümü düşündüm
mutlu bir anımda;
Yukarıdan seyrettim cenazemi;
Açık göğün altında yunduğumu*...........
sonra bembeyaz bir kefen
sıkı sıkı bağladılar belime kuşağı
duyan herkes toplandı
hısım,akraba,konu-komşu
dostların gözleri buğulu
Oğlum ağlar,kızım ağlar,
ateş düştüğü yeri yakar
..............niye üzülsün elin uşağı..?
Sonra
cenaze namazı
ne kadar da hızlı taşıyor
dostlarım
tabutumu
koşarcasına....
Mezarımı gördüm
sizden önce giderek mezarlığa
ne derin kazmış mezarcı
-eline sağlık!
Üstüme toprak attı tüm dostlar
sonra da
ruhuma
'FATİHA'
işte bu kadar dostlarım
dostluk buraya kadar!
............................................
bak tek tek ayrıldınız
ardınıza bakmadan
yalnız,yaralı çocuklarım
yalnız onların gözünde yaş eksilmeyecek
biliyorum
biliyorlar ki
babaları
AKŞAM KAPIDA ÖKSÜRMEYECEK!
12.05.2005 Mihalıççık
*yunduğumu(yıkandığımı)
Kayıt Tarihi : 12.5.2005 16:31:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Muharrem Çetinkaya](https://www.antoloji.com/i/siir/2005/05/12/oldugumu-dusundum.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!