Tedirgin, ürkek, yadırgamış,
elimde alevsiz bir meşale,
kılavuzsuz ilerliyorum,
karanlık gecede.
Her yanım ürperiyor,
korkuya direniyorum.
Kara delikler daha karanlık
dehlizlere yol veriyor.
Karmakarış, titreyen organlarım
ve bir ağrı yüreğimde, giderek
kayboluyorum. İçimde sıkça,
tekrar ettiğim şu cümle.
Ne zaman bitecek bu sızı,
güvenli kıyılar nerde...?
Taşıyamıyorum bu yükü, bırak
beni olduğum yerde. Beyaz
güvercinler uçuşuyor an'lardan;
kaplıyorlar gökyüzünü, gün
oluyor gündüz oluyor, tek tek
avlıyorum onları, sorgulayan
zaman çözülüyor. Bir sızı
böyle toplanıp dağılıyor.
23/11/2003
Gökhan OflazoğluKayıt Tarihi : 4.12.2003 00:26:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!