Öldüğüm hâlde Şiiri - Hüseyin Durmuş 3

Yaşamın özünü anlayamadım,
Kendimi içinde bulduğum halde.
Yalnız bir ben vardı, kavrayamadım,
Görünüşte yaşar olduğum halde.

Kalp, önce hisseder sonra akleder,
Aklında tutarda çıkar nakleder.
Türlü renkler katar boyar şekleder,
Sonsuz mavilere daldığım halde.

Ne kadar anlamsız görsem de beni,
Aynı halde görmek istemem seni!
Ruhu, kalbi içte tutan bedeni,
Yaktım! Hem de nefes aldığım halde.

Nefsim kendisine dert etmez bunu,
Ayrı şeyler sanır hamurla unu.
Bu günü yaşarken unutur dünü,
Anılarla dünde kaldığım halde.

Hep böylemidir ki? İnsan dediğin,
Tenden bir parçadır bulup yediğin.
Daim oluyor mu? Her istediğin,
Durmuş oğlu olmaz öldüğüm halde.