Öldü Şair,Şairce Öldü... (Şairin Ölümü)

Ne olacak sonun ey şair,
ne kaybedecek şairin kalemi..?
...
En ötesi,
tüm mısralarını bir kitaba sıkıştırır
hapsedersin kitaba.
Şairce hapsedersin..
Korkmazsın sözcüklerin tükenmesinden
ve hapsedersin.
...
Şair yazdı,
Filistin'de ki çocuk gülene,
düşlerine batmış aşk kıymıkları
kanayana dek...
Şairce yazdı..
Doğdu,gençti ve yazdı..
...
İhtiyarladı mısralar,
sözcükler görmez oldu uzağı.
Zihninde ki Filistin'i tüketti
ve unutuldu aşk şarkıları...
Üzerine son kitabından hediye şair gömleği,
elinde mürekkebi kırışmış kalemi
kaldı..
Aklında aynı şiirin mısraları;
'...
Gün gelir ağladığın günlere ağlarsın,
tükenir zaman.
Azrail ile pazarlık artık boşa,
günahın son hecesinde yanarsın.'

...
Sonra,
akşam üzerine azrail düştü.
Şehadet getirdi kalem.
Öldü şair,
şairce öldü.
Bir yana ruhu düştü,
ebediyete teslim etti kalemi.
Hayatın son demine uyak düşememişti.
...
Üç mısralıktı mezar taşı,
kader üç mısraya üç şiir hapsetti.
Doğdu,yazdı ve öldü..
Sağ yanında tövbeleri,
sol yanına kalemini aldı ve gitti..
...
Ne olacak sonun ey şair,
ne kaybedecek kalemin..?
Günahların,yazdıkların ve tövbelerin...
Neyin kaldı geride
yahut
hala yanında mı şiirlerin..?