Öldü Kara Kız Şiiri - Adnan Yeşiltaş

Yoncalık ta
Taş toplarken dediler
Çocuk yüreği taş kesildi
Yüreğine indi.

Ne kolay söylediler
Yıkılmıştı hayalleri
Yumdu gözlerini
Yaktı kısacık geçmişini
Çaresizdi...

Uzaktan severdi
Öte geçe den Ahmet'i
Korkudan kimseye diyemedi.

On beşinde
Kınaladılar ellerini
Taşa döndü yüreği.

Giderken ağlamıştı köyünden
Ondan sonra hiç yaş gelmedi gözünden...

Türküleri artık hiç sevmiyordu
Yüreğime taş oturuyor diyordu.

Aşrı aşrı memlekete kız vermesinler
Türküsünden nefret ediyordu.

İki sene dayanabildi
İki sene direnebildi.

Yine yoncalık zamanıydı
Bir seher vaktiydi
Ne kadar yalnızım diyerek inledi
Hiç yaşamadan öldü kara kız.

Kimsecikler duymadan
Yolunu bilmediği
Adını duymadığı
Köy mezarlığında
Bin bir keder koynunda.

Belli belirsiz
İsimsiz kimsesiz
Toprağa sarılmış
Başına bir taş konmamış
Her şeye,herkese darılmış.

Kısacası satılmış
Cehaletin kurbanı
Hiç yaşamamış
Sanki doğmamış
Bir varmış bir yokmuş
Öldü kara kız.