Öldü İnsanlık Dipdiri Vahşet

Maalesef
Bomba düştü insanlığın kalbine
Ve insanlık öldü.
Başı sağ olsun;ama kimin?
Suç belli
Suçlu belli
Suç ortağı belli…
Fakat yargı yok,yargıç yok…

Boş kafalar,küflü vicdanlar,buz tutmuş yürekler…
İnsan bunlar;insanlık değil…
Her yer mezar her yer mezaristan…
Katletti insanlığlığı
İnsanlıktan çıkmış insan!
Şahit mi?
İşte zaman!

Durdum
Baktım dünyaya bir aralık
Katran karası kalpler,
Pas tutmuş sesler,
Küflenmiş vicdanlar,
Celladına sarılan yüzler,
Kasabın bıçağını yalayan öküzler…
Daha neler neler var…
Her yer karanlık…
Olmayan yalnız insanlık…
Öldürdü çünkü insanlığı
“Medeniyyet”denen tek gözlü azgın canavar…
Her gün binlerce masum insan yiyor.
Unutma ki her devirde bir”Basat”var…

İnsanlık,bedendeki ruh gibidir
Bedenden ruh çıkarsa beden,
İnsanlık çıkarsa vahşet kalır.
Vahşetin en büyük zevki
Kan denizinde yüzmek,
Kan içip sarhoş olmak,
Kan koksunu içine çekip keyiflenmek,
Kan ırmağının coşksunu seyredip eğlenmektir.
Dehşet dehşet!!

İnsanlık öldü,insan değil
Verildi salâlar,
Kıldı cenaze namazını
Cemaatsiz imamlar…

Maalesef
Öldü insanlık!
Sevenlerinin başı sağ olsun.
Dipdiri vahşet!