Ey fâni sevgili!
Yârim dediklerim hasımım şimdi,
Gönlüm arzularken sakınır oldu;
Aşkımız bitmesin hiç diyen kimdi?
Sustu şaşkın şaşkın bakınır oldu..
Yüreğime bil ki oturmuş şâir,
Sen diyerek söyler yır Hakk'a dâir,
Sanki Kerem sanki Ferhat vesâir,
Mecnûn'i bir tavır takınır oldu..
Bu kalp fütursuzca verdi Aşkını,
Elest Meclisi'nin çün alışkını,
Firâka düşünce gördü şaşkını,
Mecâzi yârinden yakınır oldu..
Kul Adem mecâzi perdeyi açtı,
Anladı Hakîki Mahbûb amaçtı,
Gülşende bulduğu gülü araçtı,
Dertli bülbül gibi şakınır oldu...
Kayıt Tarihi : 2.7.2016 09:51:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ey Gönül! İnsanların kendisi hakkında ne düşündüğünü umursayan insan: "Benim için yalnızca Allah'ın (cc) ne düşündüğü önemli! " dese de inanmayın.. Ey Gönül! İnsanların kabulüyle reddinin, övgüsüyle yergisinin, rağbeti ile kınamasının sende aynı eşit etkiyi bırakması Nefs-i Emmâre'den kurtulmanın alâmetidir..

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!