Yüreğime değdi yazgın sızısı.S’öze kadar ağladı aşk.Ciğerime kadar ançer yarası oldum.Kaybettiğim mazinin Ortadoğu’su oldum. Sen, git gide İsrail’leş’tin. Ben Filistinli bir Mecnun. Elimde sapanım, tank, tüfünkine, sözsüz içsel bombalarına, gururlu terk edişlerine karşı hüzünlü taşlar atıyorum.
-Koynumda büyüyen güllerin soldu. Şimdi hangi sıcağa dokunsam dikenleri depreşir, dile gelir Kudüs yanım. Kutsal kasen düşlerime düşmüşken kimliğimde yürüyen ceylanlığın çare mi ki?
-Kalemin yazamadığı kaderimden uzak kederler çürütüyorsun.
Nedenleri susturan her harfinin gizeminde kitabe bakışın canhıraşımı azdırırken sen öyle bir kez bakıp gidemezsin.
-Bunu saymaz aşkın melekleri. Yeryüzünde benim için gezen son melek senken, şeytan tüylü perilerin erince yatağına atma.
-Asıl sebebe Aslı’sın.Kerem et beni. Kazanılmış bir sınavın kaydına götür. Beni yazdır öyle git.
Bu yarada senin tuzun aşk ekmeğime yetiyor. Bu yaranın mucidiyim. Yazılarım, dertlerim, algısal zehirlenişime meftunluğum sensin.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta