Apaçıklığında kırılır saf neşe,
kalır ölgün birikintisi sızıntının,
dönüşür gri tonlara, kapatır
kapısını gövde kımıl kımıl
emen dalgayı. Şaşırmış;
ilk kez duyar gibi, uğul uğul
kulakların uzağı benimsemiş,
bu kadar çaresiz, sormaz
artık hücre, kendine yakın,
başkasına uzak; açar kilitlerini
bir bir sakınılanın ve anlar
herkesin öyküsü olağanüstü.
09/05/2005
Gökhan OflazoğluKayıt Tarihi : 9.4.2005 11:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!